کارگاه تعاملی «فراتر از تدریس» در دو نوبت پیاپی در دانشکده علوم ریاضی دانشگاه برگزار شد و با استقبال چشمگیر اعضای هیئت علمی، استادیاران و مدرسین همراه بود. این برنامه آموزشی که به ابتکار کلینیک ریاضی و با مدیریت دکتر محمد صال مصلحیان، استاد گروه ریاضی محض، طراحی شده است، با هدف ارتقای مهارتهای تدریس، بازنگری در نقش استاد در دوران جدید و بررسی شیوههای نوین آموزش دانشگاهی برگزار گردید.
نخستین نشست این کارگاه، روز شنبه ۳ آبان ۱۴۰۴، با تمرکز بر بازخوانی مقاله «آشتی با ریاضیات» نوشته پرویز شهریاری (۱۳۵۸) و تحلیل چالشهای تدریس مؤثر برگزار شد. دکتر مصلحیان در این جلسه با تأکید بر ضرورت شناخت دقیق نسل Z و تغییر نگرش سنتی نسبت به آموزش گفت:
«زمانه تغییر کرده است. استاد دیگر خدای کلاس نیست که تنها سخن بگوید، بلکه تسهیلگر یادگیری است که باید به همه فرایند اشراف داشته باشد و درک کند دانشجوی امروز در لحظه زندگی میکند و روشهای کلاسیک برایش جذابیتی ندارد.»
در ادامه، اعضای هیئت علمی دیدگاههای متنوعی را در زمینههای مختلف آموزشی مطرح کردند:
🔹 دکتر آرشی بر اهمیت انگیزهبخشی در تدریس،
🔹 دکتر منصوری بر لزوم تبیین پیشنیازهای دروس،
🔹 دکتر رزمخواه بر توجه جدیتر به دروس سرویسی،
🔹 و دکتر نصیری بر ارتباط انسانیتر از طریق یادگیری نام دانشجویان و افزودن استراحت کوتاه میان کلاسها تأکید کردند.
در بخش پایانی نشست نخست، مباحثی همچون مدیریت مؤثر کلاس، رعایت احترام متقابل، استفاده از بازخورد ناشناس دانشجویان، و توجه به تفاوتهای فردی در یادگیری مطرح شد.
دومین نشست این کارگاه نیز روز یکشنبه ۱۱ آبان ۱۴۰۴ برگزار گردید و بر تبادل تجربهها و راهکارهای عملیتر تمرکز داشت. در این جلسه، موضوعاتی چون نقش شبکههای مجازی در ارتباط استاد و دانشجو، نمرهدهی شفاف، شوخطبعی در تدریس، مهارت پرسشگری استراتژیک، زبان بدن و نظم در ارائه درس مورد بحث قرار گرفت.
شرکتکنندگان همچنین به بررسی چالشهای ارزشیابی و طراحی پرسشها پرداختند و درباره نقش کلینیک ریاضی در حمایت از فرایند یادگیری دانشجویان گفتگو کردند. تأکید بر رعایت استانداردهای آموزشی، ایجاد فضای امن و حمایتگر در کلاس، و پایبندی به اصول اخلاقی در تعامل با دانشجو از دیگر محورهای مهم این نشست بود.
در جمعبندی نهایی، دکتر مصلحیان خاطرنشان کرد:
«تدریس زمانی معنا دارد که برای استاد و دانشجو هر دو لذتبخش باشد. کلاس مؤثر نتیجه همدلی، شناخت، و بازنگری مستمر است.»
